MiaĹźdĹźyca - dystans chromania.
  
MiaĹźdĹźyca zwęża światło naczyń krwionośnych i doprowadza do pogorszenia przepływu krwi przez tkanki. W Polsce pierwsze zmiany chorobowe stwierdza się u młodych ludzi juĹź przed 20 rokiem Ĺźycia, jednak nie dają one Ĺźadnych objawĂłw. Zaburzenia pojawiają się najczęściej gdy zwężenie przekroczy 70% co zajmuje znacznie powyĹźej 20 lat. Choroba rozwija się w całym organizmie i dotyczy wszystkich tętnic, jednak stopień zmian nie jest jednakowy. Powszechnie uwaĹźa się, Ĺźe przyczyną miaĹźdĹźycy jest spoĹźywanie tłuszczĂłw zwierzęcych i palenie papierosĂłw,

W praktyce wygląda to tak, Ĺźe chory moĹźe iść dopĂłki nie nagromadzi się w komĂłrkach nadmiar kwasu mlekowego i musi przystanąć, po ustąpieniu bĂłlu moĹźe maszerować dalej aĹź do następnego przystanku. Odległość jaką moĹźe przejść pacjent określa się mianem „dystansu chromania”. Początkowo jest to np. 3000 metrĂłw, ale choroba postępuje bardzo szybko i w ciągu kilku lat ulega on skrĂłceniu do 100, 200 metrĂłw.

         W tradycyjnym leczeniu stosuje się preparaty rozszerzające naczynia co przejściowo powoduje poprawę, ale później paradoksalnie pogarszają one stan chorych. Leki działają silniej na naczynia zdrowe , niezmienione miaĹźdĹźycowo, dlatego w miarę postępĂłw choroby efekt ich działania słabnie. Zmiany zazwyczaj rozwijają się szybciej w kończynie dolnej prawej i po pewnym czasie przyjmowanie lekĂłw poprawia ukrwienie zdrowszej kończyny co wywołuje tzw. „ efekt podkradania” – krew lepiej dopływa po stronie lewej. Oczywiście niedotlenienie przyspiesza narastanie blaszek miaĹźdĹźycowych.

         Przejście na Ĺźywienie optymalne powoduje zahamowanie procesĂłw miaĹźdĹźycowych, poniewaĹź eliminuje nadmiar węglowodanĂłw, ktĂłre są substratem do produkcji blaszek miaĹźdĹźycowych, ale poprawa wydolności nie jest związana z ustąpieniem zmian – na to trzeba czekać kilka lat.

         Zmniejszenie bĂłlĂłw i wydłuĹźenie dystansu chromowania spowodowane jest zmianą sposobu odĹźywiania. Wolne kwasy tłuszczowe, ktĂłre są na Ĺźywieniu optymalnym głównym ĹşrĂłdłem energii spalane są w mitochondriach i w procesie tym nie pozostaje kwas mlekowy. Dodatkowo zapotrzebowanie na tlen jest mniejsze, dlatego chorzy od razu notują poprawę.

         U znacznej większości pacjentĂłw zauwaĹźa się polepszenie juĹź w pierwszych dniach diety. Osoby rozpoczynające Ĺźywienie mogą oczywiście stosować prądy selektywne, ktĂłre powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych. Są to prądy PS z przyłoĹźeniem elektrod na kończyny dolne. Najlepsze efekty daje 15 zabiegĂłw 15-20 minutowych wykonywanych raz dziennie – dalsze przedłuĹźanie serii jest zwykle nieskuteczne, poniewaĹź naczynia krwionośne nie mogą rozszerzać się w nieskończoność (mają określoną średnicę). O porĂłwnaniu leczenia dietetycznego i farmakoterapii właściwie nie moĹźna mĂłwić, poniewaĹź ta ostatnia praktycznie nie daje Ĺźadnych efektĂłw lub bardzo znikome. Ĺťywienie i prądy selektywne powodują wydłuĹźenie chromania przynajmniej kilkakrotnie lub kilkunastokrotnie. Chorzy przechodzący do 100 m po dwĂłch tygodniach kuracji pokonują dystans przynajmniej pięć razy dłuĹźszy- pół kilometra. Dr Kwaśniewski opracował bardzo prostą i przydatną prĂłbę określenia poprawy (lub pogorszenia) w leczeniu tej choroby. Metoda ta nie znalazła jednak zastosowania w leczeniu szpitalnym czy ambulatoryjnym – być moĹźe dlatego, Ĺźe jest zbyt tania i nie wymaga uĹźycia Ĺźadnej aparatury albo dlatego, Ĺźe tradycyjne metody leczenia nie przynoszą poprawy i nie ma po co wykonywać Ĺźadnych badań.

         PrĂłba polega na wspinaniu się na palcach jednej nogi z rękami opartymi na ścianie. Wykonuje się ją przed i po kuracji prądami selektywnymi. Pacjent wykonuje powtĂłrzenia, aĹź poczuje piekący bĂłl łydki, liczy się ilość wykonanych wspięć i czas trwania bĂłlu. Liczba powtĂłrzeń daje obraz siły mięśniowej, natomiast długość utrzymania się dolegliwości określa ukrwienie mięśni. Po serii zabiegĂłw wzrasta nieznacznie siła mięśni, natomiast ukrwienie poprawia się przynajmniej dwukrotnie.

                                                                  lek. med. Przemysław Pala