Łuszczyca.
Mimo przeprowadzania wielu badań oraz napisania ogromnej ilości prac naukowych przyczyna łuszczycy nadal pozostaje nieznana. W naukowych podręcznikach podaje się, że odkryto już antygeny tkankowe odpowiedzialne za inicjację reakcji autoimmunologicznej, ale nie wpłynęło to na wyniki leczenia tej choroby.
Do niedawna dominowała teza o genetycznym
genetycznym podłożu choroby za czym przemawiały jej częste rodzinne występowania oraz to, że nie spotkano jej w pewnych społeczeństwach np. do II wojny światowej i po niej łuszczyca była chorobą nieznaną w Japonii i nie chorowali Eskimosi (rasa żółta), jednak badania przeprowadzone wśród Amerykanów japońskiego pochodzenia wykazały zapadalność zbliżoną do tej w populacji białych. Spowodowało to, że część badanych zaczęła doszukiwać się przyczyn środowiskowych, jednak nie znalazło to akceptacji w kręgach naukowych i obecnie również przeważa pogląd o genetycznym podłożu choroby.
Istotą łuszczycy jest łagodna proliferacja (namnożenie) komórek naskórka i przyspieszenie ich dojrzewania z 28 do 4 dni. Dodatkowo dochodzi do zwiększenia przepuszczalności naczyń włosowatych i nadmiernego złuszczenia. Objawy ograniczają się zwykle do skóry i rzadko spotyka się postacie o ciężkim przebiegu, jednak obecność zmian grudkowych powoduje oszpecenie i znacznie pogarsza samopoczucie.
Do dziś jedną z najlepszych znanych metod leczenia jest tzw. helioterapia stosowana już przez Hipokratesa, czyli po prostu opalanie. Poprzez rumieniotwórcze działanie promieniowania UV dochodzi do rozszerzenia drobnych naczyń krwionośnych skóry i jej lepszego odżywienia. Poprawa zaopatrzenia w substancję niezbędne do funkcjonowania naskórka owocuje cofaniem się zmian. Żywienie optymalne jest metodą zapewniającą najlepszą podaż dla wszystkich tkanek, a co za tym idzie również skóry.
Osoby rozpoczynające żywienie optymalne dość szybko obserwują ustępowanie zmian łuszczycowych na skórze i nieco wolniej ewentualnych zmian stawowych. W przypadku dzieci wykwity łuszczycowe cofają się praktycznie z dnia na dzień i nie ma konieczności stosowania żadnych dodatkowych zabiegów. Trudności terapeutyczne mogą na żywieniu optymalnym sprawić jedynie nieliczne przypadki, ale dotyczy to tylko dorosłych z zaawansowanymi zmianami na całej skórze, gdzie choroba trwa wiele lat. Mamy tu do czynienia z wysoką aktywnością układu immunologicznego przeciw komórkom naskórka. W takich sytuacjach żywienie optymalne może nie przynieść spodziewanego szybkiego wyleczenia i na ustąpienie choroby trzeba czekać dłużej.
W łuszczycy bardzo ważne jest dokładne przestrzeganie proporcji B-T-W, ponieważ spożywanie nadmiaru białka przynosi zazwyczaj nawrót choroby po jej pierwotnym wycofaniu się. Osoby chore powinny również zwrócić uwagę aby codziennie dostarczać w pożywieniu wysokowartościowego kolagenu np. w skórkach wieprzowych , bilansując oczywiście zawarte w nich białko.
Zmiany łuszczycowe występujące w miejscach najsłabiej ukrwionych (łokcie, kolana, skóra owłosiona głowy) nieco wolniej reagują na leczenie i dobre efekty daje zastosowanie tutaj prądów selektywnych PS. Po pewnym czasie ŻO prawie zawsze uzyskujemy pozytywne efekty w postaci cofania się zmian chorobowych. Wśród pacjentów przebywających w CŻO odnotowaliśmy nawet przypadek ustąpienia łuszczycy głowy po 7 dniach stosowania zabiegów, ale oczywiście nie jest to regułą i przebieg może być różnorodny.
lek. med. Przemysław Pala | 
