Ciechocinek 1989.07.30.
Przyczynowe leczenie chorób serca.
(Akademia Zdrowia Arkadia. Dyrektor: lek. med. Jan Kwaśniewski)
Słowa kluczowe: najczęściej spotykane choroby serca są uleczalne.
Naczelną przyczyną chorób serca (miokardiopathia przerostowa, zespół hiperkinetycznego serca, choroba wieńcowa, miażdżyca naczyń wieńcowych, niewydolność krążenia, serce „sportowca”) jest nieprawidłowy skład diety.
U zwierząt i człowieka serce pracuje na tym paliwie, jakie otrzymuje. Organizm dostarcza takie źródła energii dla serca, jakimi dysponuje. U zwierząt trawożernych serca są duże, mało wydajne, ponieważ organizm zwierzęcia trawożernego dostarcza dla serca tylko to, co może w pożywieniu otrzymać. A otrzymuje składniki budulcowe niskiej wartości i niskiej wartości źródła energii. U zwierząt trawożernych węglowodany dostarczają część energii dla serca, ale nie nadają się one przy bardziej intensywnej pracy serca podczas większego wysiłku. Zwierzęta trawożerne przy większym wysiłku uruchamiają dal potrzeb serca wolne kwasy tłuszczowe. Rezerwy kwasów tłuszczowych są niewielkie i nie wystarczają na długo. Dlatego zawały serca (bez miażdżycy) są często spotykane u trawożernych. Co drugi zając złapany w sieć ma stan przedzawałowy, co siódmy ginie z powodu zawału. Co druga sarna schwytana ginie z powodu zawału.
W warunkach naturalnych wśród drapieżników zawały nie zdarzają się, podobnie nie ma zawałów i innych chorób serca u Eskimosów, Masajów, Hunzów, długowiecznych mieszkańców Jakucji, Gruzji, Azerbejdżanu, czy pasterzy w Bułgarii.
Wielkość serca u zwierząt i człowieka zależy od składu diety. Sportowcy o największych osiągnięciach 9przed erą dopingu) mięli znacznie mniejsze serca niż przeciętnie, a sportowcy u których spotykano serca „sportowca” nigdy nie osiągali większych wyników i szybko przestawali być sportowcami.
W doświadczeniu wykonanym na szczurach stwierdziłem, że szczury karmione w sposób optymalny miały serca o średniej wadze 2 g/kg masy ciała, szczury na diecie hodowlanej 3,2 g, na diecie „dobrze odżywionych” ludzi 3,7 g.
Jedno jest pewne. Ani glukoza, ani miód, ani inne węglowodany nie nadają się jako źródło energii dla serca człowieka. Serce człowieka spalając tylko węglowodany, przy zużyciu całego tlenu dostarczanego dla serca na cele energetyczne, może uzyskać poniżej 20% energii zużywanej na pracę. A gdzie reszta ?.
Serce zmuszone składem diety do spalania węglowodanów w cyklu heksozowym znacznie przerasta, a właściciel takiego serca choruje na miokardiopatię przerostową.
Serce zmuszone do korzystania w szerszym zakresie z wolnych kwasów tłuszczowych jest kwalifikowane u młodych jako zespół hiperkinetycznego serca, u starszych jako choroba wieńcowa.
Gdy serce jest zmuszone do uzyskiwania części energii z beztlenowej przemiany kwasu pirogronowego na mlekowy, to właściciel takiego serca jest chory na chorobę wieńcową.
Serce „sportowca” u młodszych i niewydolność krążenia u starszych są skutkiem uruchomienia cyklu pentozowego w sercu, a miażdżyca naczyń wieńcowych jest skutkiem przetwarzania glukozy w cyklu pentozowym w komórkach tętnic wieńcowych.
Nie ma takich paliw w pożywieniu, które nadają się dla serca człowieka. Wolne kwasy tłuszczowe, nasycone, o długich łańcuchach, będące teoretycznie najlepszym paliwem otrzymywanym w pożywieniu, dla człowieka, który chce mieć zdrowe i sprawne serce, również nie nadają się jako podstawowe źródło energii dla serca.
Do sprawnej czynności serca zależy życie wszystkich tkanek w organizmie. Dlatego szereg tkanek pracuje na rzecz serca dostarczając dla jego potrzeb gotowe związki energetyczne, których serce nie musi spalać, a pobiera zawartą w nich energię. Pełny wyciąg lipidowy osocza krwi jest znacznie lepszym źródłem energii dla serca, niż teoretycznie najlepsze wolne kwasy tłuszczowe. Ale głównym źródłem energii dla serca (i mózgu człowieka optymalnie żywionego) jest ATP dostarczane przez krwinki czerwone. Po pobraniu energii krwinki są odsyłane do powtórnego „naładowania” w ATP do wątroby, ćwiczonych odpoczywających mięśni, czy zmuszonej do pracy skóry (natryski, masaże, nacierania), czy wreszcie innych tkanek, które dysponują rezerwami energii.
Serce nie pracuje na lekach. Leki czasem mogą poprawić ukrwienie mięśnia sercowego, zablokować spalanie mniej wydajnych paliw w sercu, wpłynąć na przemianę materii w sercu, pobudzić wytwarzanie tlenu (z glukozy) w mięśniu sercowym, ale odbywa się to zawsze kosztem reszty organizmu. Leki działają jak urzędnik, który jednemu weźmie, drugiemu da, ale nie robi tego darmo. Organizm, jako całość, zawsze na tym traci.
Przyczynowe leczenie chorób serca polega na wprowadzeniu żywienia optymalnego, w którym na 1 g białka o wysokiej wartości biologicznej przypada 3-4 g tłuszczów zwierzęcych i poniżej 0,6 g węglowodanów.
Żywienie optymalne nie obciąża wątroby, stąd może ona szybko wytwarzać czystą energię dla potrzeb serca. Żywienie optymalne najszybciej powoduje ustąpienie chorób przewodu pokarmowego (choroba wrzodowa, nadkwasota, zapalenie jelit, choroby wątroby i trzustki) w następnej kolejności poprawia się czynność mózgu i serca. Poprawa wydolności serca następuje w okresie kilku dni, równie szybko ustępuje niewydolność wieńcowa.
W Akademii Zdrowia Arkadia przebywało 293 osoby chore na choroby serca (M-131 i K-162). Ze względu na pewne, istotne różnice związane z płcią uzyskane wyniki przedstawiono oddzielnie dla mężczyzn i oddzielnie dla kobiet.
U chorych stosowano żywienie optymalne. U chorych na niewydolność wieńcową stosowano ponadto prądy selektywne PS na kończyny górne, obejmujące swym działaniem serce.
U chorych na miażdżycę kończyn dolnych, leczonych prądami selektywnymi PS stosowanymi na kończyny dolne, chorujących ponadto na chorobę wieńcową, zawsze stosowano prądy PS na kończyny górne, dla ochrony serca przed możliwością wystąpienia zespołu podkradania.
Średni wiek mężczyzn chorych na choroby serca wynosił 58,4 lat (od 38 do 85 lat). Po zawale było 50 chorych, w tym po 2 zawałach – 5, po 3 zawałach – 2. Średni wiek wystąpienia pierwszego zawału wynosił 49,8 lat (od 27 do 71 lat). Na niewydolność wieńcową chorowało 111 mężczyzn, na niewydolność krążenia 48, wady serca – 2.
Najczęściej spotykane choroby towarzyszące: miażdżyca tętnic kończyn – 75, otyłość – 65, nadciśnienie – 54, choroba zwyrodnieniowa stawów kończyn i kręgosłupa – 37, po wylewie – 20, cukrzyca – 17, neurastenia – 13, choroba wrzodowa – 7, ciężka miażdżyca tętnic mózgu – 6, astma – 3, rak – 2, GPP – 2.
Systematycznie przyjmowało różne leki (do 30 tabletek na dobę) – 103, okresowo – 21, bez leków – 7.
Spośród 162 kobiet na niewydolność wieńcową chorowało 122, na niewydolność krążenia -80, wady serca – 4 , miokardiopatia przerostowa – 1.
Po zawale było tylko 12 kobiet, w tym po dwóch zawałach – 1. Średni wiek pierwszego zawału wynosił 40 lat (od 21 do 65 lat).
Systematycznie przyjmowało różne leki 140 kobiet, okresowo – 15, bez leków – 7. Najwyższa dawka leków to 45 i 60 tabletek na dobę.
Stan większości chorych był ciężki: utrwalone migotanie przedsionków, inne zaburzenia rytmu z dużym deficytem tętna, zastoinowa wątroba, duże obrzęki kończyn dolnych, puchlina brzuszna.
Większość chorych na chorobę wieńcową przyjmowała nitraty i inne leki, w pojed. Przypadkach do 20 tabletek nitrogliceryny na dobę.
W koniecznych przypadkach, zwłaszcza w początkowym okresie pobytu stosowano, w ograniczonym zakresie leczenie farmakologiczne. Glikozydy nasercowe utrzymano lub podano u 47 chorych, nitraty u 21, beta blokery i inne leki przeciwarytmiczne u 17.
Uzyskane wyniki:
Na 233 chorych na niewydolność wieńcową objawy niewydolności ustąpiły u 206 chorych, zmniejszyły się znacznie u 27.
Na 128 chorych z niewydolnością krążenia, objawy niewydolności ustąpiły u 113, zmniejszyły się u 15.
Obserwowano ustąpienie utrwalonego migotania przedsionków, często innych zaburzeń rytmu, obrzęków kończyn dolnych, szczególnie szybko ustępowała konieczność oddawania moczu w nocy.
Poprawa wydolności serca i całego organizmu była szybka i duża. U chorych z nadwagą średni spadek wagi w okresie 12 dni wynosił 3,6 kg (od 1 do 11 kg). Spadek wagi w poszczególnych przypadkach przekraczający 5 kg, wynikał częściowo z odwodnienia organizmu w wyniku poprawy wydolności serca.
Dalsze stosowanie żywienia optymalnego w warunkach domowych zabezpiecza chorego przed nawrotem niewydolności wieńcowej i niewydolności krążenia, powoduje dalszą poprawę stanu zdrowia.
Wnioski:
- Przyczyną naczelną najczęściej spotykanych chorób serca jest niekorzystne odżywianie.
- Żywienie optymalne jest leczeniem przyczynowym w chorobach serca. Stosowane systematycznie chroni przed zachorowaniem na chorobę wieńcową, niewydolność krążenia, miażdżycę naczyń wieńcowych, zawałem, miokardiopatią przerostową.
- Prądy selektywne PS stosowane w niewydolności wieńcowej są dobrym leczeniem objawowym, usuwającym niekorzystną dla serca przewagę układu sympatycznego, spotykaną w niewydolności wieńcowej.
lek. med. Jan Kwaśniewski.