Abel czy Kain? – fragment książki Jana Kwaśniewskiego – „Nie tylko o otyłości” (lipiec 1982), która wkrótce zostanie wydana przez Wydawnictwo WGP.
copyright by: Jan Kwaśniewski, Tomasz Kwaśniewski.
(…)
Cyrrus II Starszy, twórca imperium perskiego, panujący w latach 550-529 p.n.e. dysponował głęboką wiedzą o wpływie określonego żywienia na człowieka, o czym świadczy zapisany przez Herodota przebieg narady na jego dworze:
„Skoro Zeus użycza Persom hegemonii, a spośród mężów tobie, Cyrrusie… – wyjdźmyż z małego i ponadto skalistego kraju, jaki posiadamy i weźmy sobie inny, lepszy. Jest ich wiele w sąsiedztwie, wiele też dalszych. Jeżeli jeden z tych zajmiemy, bardziej jeszcze będziemy godni ogólnego podziwu. A przystoi to uczynić mężom panującym…
Cyrrus, słysząc tę propozycję, nie dziwił się jej i powiedział:
– Owszem, niech Persowie to zrobią. Ale równocześnie radził im przygotować się na to, że nie będą już rządzącymi, lecz rządzonymi. Bo w łagodnych krajach, zwykle rodzą się niewieściuchy; wszak bynajmniej nie jest właściwością tej samej ziemi wydawać wspaniałe plony i zarazem tęgich wojowników. Wtedy uznali to Persowie i odstąpili od swego zamiaru, pokonani rozsądkiem Cyrrusa. Woleli raczej panować zamieszkując nędzny kraj niż być niewolnikami innych, uprawiając żyzną równinę” (95).
„Wtedy uznali to Persowie” – zapisał Herodot, ale wkrótce zapomnieli rad mądrego Cyrrusa. W nędznym skalistym kraju można tylko hodować bydło, kozy i owce. Na żyznych równinach też można hodować zwierzęta i to łatwiej i więcej, niż w górach, ale można też produkować żywność zamieniającą człowieka w rządzonego, w niewolnika. Następcy Cyrrusa szybko przejęli sposób żywienia od innych narodów i wkrótce Zeus (Przyroda) przestał im użyczać hegemonii. Kserkses panujący w latach 486-465 p.n.e. pobity przez Greków pod Salaminą i Platejami w roku 480p.n.e. uciekając z Hellady pozostawił ogromny obóz, w tym kilka tysięcy osobistych sług. Wódz grecki Pauzaniusz kazał im przygotować ucztę taką, jak dla króla perskiego. Ujrzawszy zastawioną ucztę polecił dla żartu przyrządzić grecką ucztę. Kiedy była gotowa i znacznie różniła się od tamtej rzekł:
– „Hellenowie, dlatego was tu zwołałem, aby wykazać wam głupotę Meda, który tak żył i przyszedł do nas, aby nam wydrzeć to nasze, tak nędzne życie” (95)
Piśmiennictwo:
95 – Herodot: Dzieje. Czytelnik – Warszawa 1959.