Celiakia.
   Człowiek podobnie jak i zwierzę posiada ściśle określony model odżywiania wynikający z możliwości przyswajania przewodu pokarmowego. Dla określonego gatunku pewne produkty są jadalne, a inne nie: np. lew nie je trawy, a zebra nie zje lwa. Tak samo jest z człowiekiem, dla którego nienaturalnym pożywieniem są ziarna zbóż. To, że jadamy chleb  i inne przetwory mączne możliwe jest dzięki wprowadzeniu obróbki termicznej, która poprawia przyswajalność pokarmów do tego stopnia, że z niejadalnych mogą stać się jadalnymi. W warunkach naturalnych człowiek nie mógł spożywać ziaren zbóż, ponieważ na surowo są niejadalne. Obecnie prawie nikt się już nad tym nie zastanawia, a przecież właśnie celiakia świadczy o tym, że gatunek ludzki nie powinien odżywiać się zbożem. U części osób gluten w nim zawarty jest traktowany jak trucizna, ponieważ w naturalnych warunkach nie mieliśmy z nim kontaktu. 
   Niestety, wraz z procesem niszczenia obcego białka uszkodzeniu ulega błona śluzowa przewodu pokarmowego. Przez co upośledzone jest wchłanianie. W rezultacie mamy do czynienia z wyniszczeniem i zespołami niedoboru wielu witamin. Dodatkowo, po spłaszczeniu kosmyków jelitowych, zmniejsza się powierzchnia jelita, co jeszcze bardziej upośledza przenikanie substancji odżywczych.
   Już z samego opisu choroby wynika, że żywienie optymalne powinno przynieść poprawę stanu zdrowia i jest tak rzeczywiście, ponieważ jest to dieta bezglutenowa.
   Po rozpoczęciu żywienia objawy jelitowe ustępują praktycznie w ciągu kilku dni – jeżeli oczywiście takowe występowały (pacjenci zwykle unikają produktów zawierających gluten). Stosunkowo szybko dochodzi również do wyrównania zaburzeń niedoborowych.  W ciągu kilku tygodni ustępuje anemia, zaczyna przyrastać masa ciała i dochodzi do wzmocnienia.
   Żywienie optymalne zawiera duże ilości witamin rozpuszczalnych w tłuszczach  i dlatego obserwuje się cofanie ewentualnych awitaminoz. Po kilku miesiącach diety, nawet  u wyniszczonych dzieci, nie ma praktycznie żadnych śladów choroby, co wykazują wszystkie badania diagnostyczne.
   W żywieniu chorych powinno się zachować normalne zasady i proporcje, należy jednak dostarczyć produkty podrobowe i żółtka, których białko jest najbardziej wartościowe. Dobowe spożycie białka powinno wynosić 1-2g/kg.m.c/, choć początkowo może być to jeszcze więcej. W pierwszych miesiącach diety można zaobserwować znaczny wzrost poziomu cholesterolu we krwi (również LDL), co może niepokoić rodziców, ale  w rzeczywistości jest zjawiskiem bardzo korzystnym.

                                                                      lek. med. Przemysław Pala