T.K.

Choroba Heinego-Medina.
Epidemia choroby Heinego-Medina (H₁₄) z początku lat 60-tych pozostawiła dziesiątki tysięcy kalek o róşnym stopniu kalectwa. Chorzy ci przez dziesiątki lat byli „rehabilitowani” w róşnych ośrodkach i ambulatoryjnie, często bywało potrzebne leczenie operacyjne.
   Chorzy po tej chorobie mieli zawsze znaczne upośledzenie ukrwienia tętniczego w poraĹźonych kończynach, czy w kończynach z niedowładami.

   W dniu 10.12.1969 r. trafiła pod moją opiekę pani Antonina P. urodzona w 1947 r. po przebyciu choroby H₁₄ w wieku 5 lat (1952r.)
   Po chorobie pozostały u niej duĹźe zaniki mięśni obu kończyn dolnych, duĹźy niedowład mięśni prawej kończyny dolnej, i całkowite poraĹźenie mięśni całej lewej kończyny dolnej. Nogi były stale zimne, skĂłra z zaburzeniami troficznymi i sinicą.
   Lewa kończyna dolna była krĂłtsza od prawej o 3 cm. W wieku 14 i 15 lat była leczona operacyjnie. Co roku wyjeĹźdĹźała do sanatorium, gdzie stosowano róşne zabiegi i rehabilitację ruchową. Po takim leczeniu odczuwała przewaĹźnie pogorszenie sprawności utrzymujące się przez kilka tygodni.
   Poruszała się z trudnością w aparatach stabilizujących kończyny dolne, o laskach łokciowych, bardzo powoli. Po przejściu 20-40 m. występowały bĂłle mięśni nĂłg, brak sił w nogach i musiała się zatrzymywać.
   Nie było wyczuwalnego tętna na Ĺźadnej tętnicy lewej kończyny dolnej, nie było tętna na prawej tętnicy grzbietowej stopy i piszczelowej tylnej, słabe tętno na prawej tętnicy podkolanowej i biodrowej wspĂłlnej.
   Badanie oscylometryczne wykazało niewielkie wychylenia na prawym podudziu i udzie, brak wychyleń na lewej kończynie dolnej. Mięśnie lewej kończyny dolnej zupełnie nie reagowały na prąd galwaniczny prostokątny i trĂłjkątny, chronaksja mięśnia piszczelowego wynosiła 1,11 msek.
   Od grudnia 1969 r. do paĹşdziernika 1971 r. chora była leczona prądami selektywnymi 3 razy po 10, 26 i 18 zabiegĂłw .
   JuĹź po pierwszych 10 zabiegach chronaksja mięśnia piszczelowego przedniego prawego skrĂłciła się z 1,11 msek do 0,28 msek. Po roku stosowania Ĺťywienia Optymalnego w domu, mięśnie lewego uda zaczęły reagować na prąd. Chronaksja mięśnia czterogłowego uda lewego przy przyjęciu do sanatorium wynosiła 2,25 msek, a po serii zabiegĂłw prądami selektywnymi skrĂłciła się do 0,24 msek.
   Po dwĂłch latach wrĂłciło dobre tętno na wszystkich tętnicach obu kończyn dolnych, ustąpiła sinica, zmiany troficzne i ziębnięcie kończyn, chora zaczęła chodzić szybko i stabilnie bez aparatĂłw stabilizujących kończyny dolne i bez lasek, nie odczuwając bĂłlĂłw mięśni, czy uczucia zmęczenia kończyn dolnych po przejściu szybkim krokiem kilku km, moĹźe nawet biegać.
Kończyna lewa dolna zrĂłwnała się długością z  kończyną prawą dolną, a ich ukrwienie zrobiło się takie, jak u zdrowych ludzi. Badanie oscylometryczne – wybitnie się poprawiło ukrwienie oby kończyn dolnych:

Badana kończyna	10.12.1969 r.	23.10.1971 r.
prawe udo	8	95
prawa łydka	4	75
lewe udo	0	73
lewa łydka	0	66

Uwaga:
wyniki badania oscylometrycznego podane w tabeli przedstawiono planimetrycznie.

   „U wielu dzieci (obecnie juĹź dorosłych – dop. aut.), u ktĂłrych pozostały zaniki lub niedowłady mięśni po epidemii H₁₄, będzie moĹźna uzyskać dużą poprawę sprawności po zastosowaniu leczenia prądami selektywnymi, zwłaszcza przy rĂłwnoczesnym stosowaniu diety optymalnej” – napisałem w listopadzie 1971 r., w pracy, w ktĂłrej opisałem przypadek tej chorej. Ĺťadne z naukowych pism lekarskich nie zechciało tej pracy wydrukować. Moje prĂłby zainteresowania uczonych i kolejnych MinistrĂłw Zdrowia tymi metodami rĂłwnieĹź okazały się bezskuteczne.

   „Konsekwencje decyzji uczonych, ktĂłrzy muszą wybierać zło, bywają nadzwyczaj groĹşne” - napisał prof. Włodzimierz Sedlak.

   W tym jednym przypadku te decyzje zaowocowały tysiącami niepotrzebnych kalek.

   Gdyby ludzie dowiedzieli się jakie konsekwencje dla naszego narodu wyniknęły z wielu decyzji uczonych zwalczających moją wiedzę – zastygliby w osłupieniu.
   Szkody z tego wynikłe w róşnych dziedzinach Ĺźycia są przeogromne, a  zadłuĹźenie wewnętrzne naszego kraju stanowi nikły procent, w stosunku do kosztĂłw (w tym społecznych) poniesionych przez nasz kraj, a wynikających z tych błędnych decyzji.

                                      Jan Kwaśniewski –  Ciechocinek 21.05.2004 r.