Człowiek powinien waĹźyć (około) tyle kilogramĂłw, ile w centymetrach mierzy ponad 100, przy czym naleĹźy przyjąć pewną tolerancję ze względu na wiek, płeć i budowę konstytucjonalną. Dla swoich potrzeb określam otyłość jako nadmiar tkanki tłuszczowej. Rzeczywiście jej przyczyną jest dodatni bilans energetyczny, ale jego proste odwrĂłcenie nie zdaje egzaminu, poniewaĹź człowiek, jak kaĹźdy ssak, reaguje zwiększeniem produkcji tłuszczu po okresie głodzenia.
   Diety odchudzające oparte na warzywach, owocach i wysiłku fizycznym są przy tym wysoce szkodliwe. SzczegĂłlnie dla osĂłb z chorobami układu krążenia czy cukrzycą. JuĹź ok. 50 lat temu udowodniono eksperymentalnie, Ĺźe ograniczenie ilości kalorii daje mierne rezultaty, jeśli nie ograniczy się spoĹźycia węglowodanĂłw, natomiast sama ich redukcja powoduje zwiększenie spalania tłuszczu.
   Ĺťywienie optymalne przez wielu niezorientowanych ludzi bywa odbierane jako jedna z diet odchudzających, poniewaĹź utrata wagi jest najbardziej widocznym jej efektem. Do niedawna większość z moich pacjentĂłw rozpoczynała Ĺźywienie optymalne w celu utraty wagi i duĹźym zaskoczeniem było dla nich pozbycie się „przy okazji” chorĂłb, z ktĂłrymi męczyli się przez wiele lat.
   Spalanie nadmiaru tłuszczu prawie u wszystkich rozpoczyna się juĹź w pierwszych dniach Ĺźywienia i wynosi 2-8 kg/miesiąc. Jest to spowodowane zmniejszoną produkcją insuliny przy niskiej podaĹźy węglowodanĂłw (insulina jest hormonem powodującym przetwarzaniem węglowodanĂłw na tłuszcz).
   Znacznie szybciej  tracą na wadze mężczyĹşni i z nimi rzadko zdarzają się problemy. Przyczyną tego są róşnice w gospodarce hormonalnej oraz fakt, Ĺźe wcześniej nie przyjmowali się zbytnio wagą i nie podejmowali heroicznych prĂłb jej szybkiego pozbycia się.
   Osobom otyłym zalecamy na początku Ĺźywienia zmniejszenie ilości tłuszczu, poniewaĹź część energii będzie uwalniana z własnych zapasĂłw. W Centrum Ĺťywienia Optymalnego osoby z nadwagą otrzymują ok. 2 g tłuszczu na 1 kg masy ciała, ale te szybko chudnące mogą zjadać nawet 1 – 1,5 g.
   Osoby, ktĂłre po przejściu na Ĺźywienie optymalne mają kłopoty z osiągnięciem wagi naleĹźnej powinny przejść na 2-posiłkowe rozkład jedzenia i co waĹźne nie podjadać. Lepiej zjeść więcej na śniadanie, niĹź dokładać coś po nim. Istotne rĂłwnieĹź jest rozciągnięcie posiłkĂłw w czasie, co dla tych osĂłb bywa szczegĂłlnie trudne. Posiłki powinny trwać powyĹźej 20 min. Aby było to łatwiejsze, moĹźna po prostu podzielić je na 2 części i zrobić 15 min. przerwy. JeĹźeli po tym minie uczucie głodu, to moĹźna zrezygnować z dalszego jedzenia.
   Po wprowadzeniu powyĹźszych modyfikacji większość pacjentĂłw rozpoczyna uruchamianie własnych zapasĂłw. Wyjątek stanowią tylko nieliczne przypadki. Wyłania się tu typowy obraz kobiety, ktĂłra od wielu lat walczy z nad wagą, stosując drakońskie diety i w efekcie waĹźy więcej niĹź na początku tej krucjaty.  U takich osĂłb w czasie zdenerwowania pojawia się nieodparte uczucie głodu, spowodowane niemoĹźliwością uwalniania energii  z materiałów zapasowych w czasie zwiększonego na nią zapotrzebowania. Dodatkowym elementom pogarszających sytuację jest to, Ĺźe diety niskokaloryczne prowadzą do rozwoju nerwicy, a ta powoduje częste stany rozdraĹźnienia. Takie osoby jedzą bardzo szybko, łapczywie, a następnie obwiniają się o to, co potęguje stres. W takich sytuacjach bardzo korzystne efekty daje stosowanie prądĂłw selektywnych na centralny układ nerwowy i Ĺźołądek jednocześnie. Pozwala to łatwiej przezwyciężyć uczucie wilczego apetytu. Mimo stosowania tych metod naleĹźy przyznać, Ĺźe pozostaje niewielki odsetek osĂłb, u ktĂłrych nie udaje się osiągnąć satysfakcjonujących efektĂłw. Spotkałem się juĹź z sytuacjami, gdy utrata wagi rozpoczynała się po 9, 12 miesiącach, a nawet po 2 latach Ĺźywienia optymalnego.
   Trzeba takĹźe pamiętać, Ĺźe niektĂłre jednostki chorobowe (niedoczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy) czy przyjmowane leki (głównie insulina) uniemoĹźliwiają praktycznie chudnięcie i wtedy konieczne staje się opanowanie choroby w pierwszej kolejności.

                                                                                   lek. med. Przemysław Pala