foto. - VIVA!, nr 188

Abel czy Kain? - fragment książki Jana Kwaśniewskiego – „Nie tylko o otyłości” (lipiec 1982), ktĂłra wkrĂłtce zostanie wydana przez Wydawnictwo WGP.
copyright by: Jan Kwaśniewski, Tomasz Kwaśniewski.

(...)
   Cyrrus II Starszy, twĂłrca imperium perskiego, panujący w latach 550-529 p.n.e. dysponował głęboką wiedzą o wpływie określonego Ĺźywienia na człowieka, o czym świadczy zapisany przez Herodota przebieg narady na jego dworze:

„Skoro Zeus uĹźycza Persom hegemonii, a spośrĂłd mężów tobie, Cyrrusie… - wyjdĹşmyĹź z małego i ponadto skalistego kraju, jaki posiadamy i weĹşmy sobie inny, lepszy. Jest ich wiele w sąsiedztwie, wiele teĹź dalszych. JeĹźeli jeden z tych zajmiemy, bardziej jeszcze będziemy godni ogĂłlnego podziwu. A przystoi to uczynić mężom panującym…

Cyrrus, słysząc tę propozycję, nie dziwił się jej i powiedział:

- Owszem, niech Persowie to zrobią. Ale rĂłwnocześnie radził im przygotować się na to, Ĺźe nie będą juĹź rządzącymi, lecz rządzonymi. Bo w łagodnych krajach, zwykle rodzą się niewieściuchy; wszak bynajmniej nie jest właściwością tej samej ziemi wydawać wspaniałe plony i zarazem tęgich wojownikĂłw. Wtedy uznali to Persowie i odstąpili od swego zamiaru, pokonani rozsądkiem Cyrrusa. Woleli raczej panować zamieszkując nędzny kraj niĹź być niewolnikami innych, uprawiając Ĺźyzną rĂłwninę” (95).

"Wtedy uznali to Persowie" – zapisał Herodot, ale wkrĂłtce zapomnieli rad mądrego Cyrrusa. W nędznym skalistym kraju moĹźna tylko hodować bydło, kozy i owce. Na Ĺźyznych rĂłwninach teĹź moĹźna hodować zwierzęta i to łatwiej i więcej, niĹź w gĂłrach, ale moĹźna teĹź produkować Ĺźywność zamieniającą człowieka w rządzonego, w niewolnika. Następcy Cyrrusa szybko przejęli sposĂłb Ĺźywienia od innych narodĂłw i wkrĂłtce Zeus (Przyroda) przestał im uĹźyczać hegemonii. Kserkses panujący w latach 486-465 p.n.e. pobity przez GrekĂłw pod Salaminą i Platejami w roku 480p.n.e. uciekając z Hellady pozostawił ogromny obĂłz, w tym kilka tysięcy osobistych sług. WĂłdz grecki Pauzaniusz kazał im przygotować ucztę taką, jak dla krĂłla perskiego. Ujrzawszy zastawioną ucztę polecił dla Ĺźartu przyrządzić grecką ucztę. Kiedy była gotowa i znacznie róşniła się od tamtej rzekł:
- „Hellenowie, dlatego was tu zwołałem, aby wykazać wam głupotę Meda, ktĂłry tak Ĺźył i przyszedł do nas, aby nam wydrzeć to nasze, tak nędzne Ĺźycie” (95)

Piśmiennictwo:

95 - Herodot: Dzieje. Czytelnik - Warszawa 1959.