Uwaga na produkty "light". 
   Poradniki dietetyczne pełne są wskazĂłwek z cyklu: jak produkty o wysokiej zawartości tłuszczu zmienić na te, ktĂłre mają go mniej albo nie mają wcale. Inaczej mĂłwiąc, sugeruje się nam, jak z produktu pełnowartościowego zrobić bezwartościowy. Oto przykłady. Majonez, uwaĹźany przez dietetykĂłw za „bombę cholesterolową” (choć juĹź wiadomo, Ĺźe jaja, jego główny składnik, nie mają Ĺźadnego wpływu na poziom cholesterolu we krwi), moĹźna kupić w wersji „light” zawierającej o 5 gramĂłw tłuszczu mniej w łyĹźce stołowej, albo

 w wersji „maxi-light” mającej o 10 gramĂłw tłuszczu mniej w tej samej ilości. Zamiast mleka pełnego moĹźna kupić odtłuszczone, zamiast kwaśnej śmietany zmiksować sobie niskotłuszczowy twaroĹźek, zamiast dwĂłch jajek moĹźna zjeść jedno całe jajko z podwĂłjnym białkiem, a żółtko drugiego jaja wyrzucić, a zamiast śmietany kremĂłwki uĹźywać 1-procentowego mleka. Postępując zgodnie z tymi regułami moĹźemy mieć pewność, Ĺźe płacąc więcej otrzymamy w sklepie mniej (produkty typu light są na ogół droĹźsze od tradycyjnych) i pozbawimy swoje organizmy najcenniejszych pokarmĂłw. Mistrzowie w tej dziedzinie – Amerykanie – mają tysiące produktĂłw o obniĹźonej zawartości tłuszczu i kalorii, a w tamtejszych supermarketach klienci na ogół starannie czytają etykiety, studiując zawartość kaloryczną kaĹźdego z nich. Komicznym widokiem są bardzo otyłe osoby pchające przed sobą ciężkie wĂłzki wypełnione wyłącznie „lekkimi” produktami. Z czego w takim razie te osoby tyją, skoro wszystko, co jedzą, prawie nie zawiera kalorii? OdpowiedĹş na to pytanie jest prostsza niĹź myślicie. Kalorie to mit, ktĂłry dręczy miliardy ludzi na całym świecie. Dręczy dosłownie, bo bogaci robią wszystko, aby ich uniknąć, a biedni zrobiliby wszystko, aby je zdobyć. To szaleństwo naszych czasĂłw i zbiorowa paranoja współczesnej cywilizacji.

(Fragment rozdziału „Odwróć piramidę”)