Igraszki z głodem.
   To niewątpliwie jedno z najbardziej przykrych odczuć, jakie przekazuje nam organizm. Czasami jest tak silne, Ĺźe wydaje się nie do powstrzymania. Zaburza funkcjonowanie zmysłów, takich jak powonienie i wzrok, utrudnia skupienie się i koncentrację, bywa Ĺźe powoduje utratę kontroli nad naszym zachowaniem. O czym mowa? Oczywiście o głodzie – uczuciu, ktĂłre towarzyszyło człowiekowi od zarania dziejĂłw, a dziś (przynajmniej w naszych szerokościach geograficznych) jest niemal nieznane. JakĹźe często po tym, gdy nie zjemy śniadania, wpadamy do domu w porze obiadu z okrzykiem „umieram z głodu”. To oczywiste naduĹźycie.

   Głód, ongiś tak powszechny w Europie, występujący na ogromnych obszarach, dziesiątkujący populacje bardziej niĹź wojny i epidemie, od ponad półwiecza nie pojawił się na szerszą skalę w Ĺźadnym państwie europejskim. Ale niedostatki Ĺźywności występowały zawsze i wszędzie. Zawieruchy pierwszej i drugiej wojny światowej sprawiły, Ĺźe milionom ludzi zarĂłwno wśrĂłd zwycięzcĂłw, jak i zwyciężonych brakowało poĹźywienia, a głodowe katastrofy pochłaniały więcej ofiar niĹź ginęło od najbardziej śmiercionośnej broni.
   Dziś ci syci Europejczycy, ktĂłrzy nigdy nie zaznali uczucia głodu, prĂłbują z głodem „eksperymentować”. Stosując rozmaite kuracje oczyszczające igrają z tym, co doskwierało ludzkości od jej narodzin. Organizm zaprogramowany przed tysiącleciami na gromadzenie zapasĂłw magazynuje tłuszcze, ktĂłre moĹźe wykorzystać w okresie niedostatku. PoniewaĹź dziś na Zachodzie okresy niedostatku w zasadzie nie występują, człowiek na własną rękę prĂłbuje sztucznie je sobie stworzyć. Choć więc głodĂłwki teoretycznie są zgodne z odwiecznym rytmem przyrody, to głodĂłwki z wyboru są wszak czymś absolutnie obcym naturze ludzkiej, podobnie zresztą jak spoĹźywanie posiłkĂłw o określonej porze, a więc wtedy, gdy organizm wcale się tego nie domaga. Urągające naturze świadome powstrzymywanie się od spoĹźywania posiłkĂłw, a potem powrĂłt do starych nawykĂłw „nieumiarkowania w jedzeniu i piciu”, w sytuacji, gdy w Afryce tysiące ludzi umierają z prawdziwego głodu, zakrawa na kpinę i nie moĹźe być nazwane inaczej, jak tylko bezmyślnością. Człowiek głodować nie powinien, gdyĹź walka o pełny Ĺźołądek była zawsze motorem rozwoju ludzkości. Ĺťadne zwierzę nigdy nie będzie głodować dla kaprysu. Tak jak nie powinniśmy świadomie unikać jedzenia, tak teĹź nie wolno nam przejadać się. Oba te stany są rĂłwnie szkodliwe dla naszych organizmĂłw.

(Fragment rozdziału „Igraszki z głodem”)