Od dwunastu lat choruję na cukrzycę. Brałam tabletki i duĹźo insuliny, nawet 150 jednostek na dobę.
   W 1997r. usunięto mi macicę z powodu nowotworu i byłam naświetlana radem. Ostatnia kontrola w poradni onkologicznej wykazała, Ĺźe nie ma u mnie Ĺźadnych zmian chorobowych i badający mnie lekarz był bardzo zadowolony z mojego stanu zdrowia.
   Przez 20 lat chorowałam na nadciśnienie i zaĹźywałam bardzo duĹźo lekĂłw. Od dwĂłch lat nie zaĹźywam wcale lekĂłw na nadciśnienie i ciśnienie mam zazwyczaj w normie. Jem dwa posiłki dziennie. Staram się jeść mało, ale nie dbam o proporcje, poniewaĹź nie umiem ich sobie wyliczyć. Cukrzycy prawie nie mam, to znaczy biorę czasami ok. 10 jednostek insuliny, gdy cukier wzrasta. Na diecie ubyłam tylko 7 kg, przy wzroście 156 ważę 73 kg. Gdy pojawią się u mnie w moczu ciała ketonowe, wĂłwczas zjadam dodatkowo macę lub trochę gorzkiej czekolady.
   Jak zgubić brzuch?. Jak do końca pozbyć się cukrzycy?. Dlaczego tak wolno chudnę?. Kiedy wreszcie będziemy mieli swoich lekarzy w przychodniach?.
   Kochany doktorze, juĹź powoli wiem, dlaczego niektĂłrzy nie chcą lub nie mogą zrozumieć pańskiej mądrości. Właściwie jest to pytanie retoryczne, bo odpowiedĹş jest jedna – oni myślą, Ĺźe mają rozum, a tak naprawdę mają wielkie cwaniactwo, wytrenowaną umiejętność manipulowania ludĹşmi dla własnych korzyści.
   Dzisiejszym lekarzom zaleĹźy głównie na tym, aby ludzie chorowali, Ĺźeby w szpitalach było Ĺşle, a wtedy zdeterminowany chory idzie do pana doktora prywatnie, pan doktor przemile obejdzie się z pacjentem i będzie dbał o jak najczęstsze wizyty tego pacjenta w swoim prywatnym gabinecie. Dobrze by było, aby tam faktycznie moĹźna byłoby znaleźć skuteczną pomoc, to wtedy i pieniędzy nie Ĺźal.
   Ĺťyczę panu osiągnięcia zamierzonego celu w sposĂłb jak najmniej bolesny dla naszego biednego kraju, a ludziom, ktĂłrzy decydują się na optymalne jedzenie, gratuluję zdrowego rozumu.
   Z serdecznymi pozdrowieniami dla pana i całej rodziny – wdzięczna konsumentka pańskiej wiedzy.

                                                            C.K.

P.S. W przypadku wykorzystania w prasie, proszę nie podawać całego nazwiska, a jedynie inicjały.

OdpowiedĹş:

   Chorowała Pani na wiele chorĂłb, właściwie przez całe Ĺźycie. NiektĂłre z tych chorĂłb spowodowały trwałe uszkodzenia organizmu, ktĂłre to uszkodzenia Ĺťywienie Optymalne nie zawsze moĹźe usunąć do końca. Ĺťywienie Optymalne moĹźe prawie zawsze uchronić chorego na zaawansowaną chorobę Buergera czy miaĹźdĹźycę tętnic kończyn dolnych przed amputacją kończyn, ale nie moĹźe spowodować aby uprzednio amputowana (niepotrzebnie) kończyna ba nowo odrosła.
   Tragicznym jest to, Ĺźe od ponad 30 lat wielu lekarzy i profesorĂłw widziało chorych, ktĂłrzy byli kierowani na amputacje, a dzięki ĹťO i prądom selektywnym udawało się prawie zawsze uchronić chorego przed amputacją i przywrĂłcić mu pełną sprawność, a oni nie potrafili, nie chcieli, nie mogli zapoznać się i zrozumieć metod, ktĂłre tanio chronią ludzi przed kalectwem i przedwczesną śmiercią.
   Diabetolodzy widzieli tysiące chorych na cukrzycę typu I i typu II, z ktĂłrych prawie wszyscy zostali wyleczeni, a naukowcy nadal twierdzą, Ĺźe cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, a insulinę trzeba brać do końca krĂłtszego o 25 lat średnio Ĺźycia w cukrzycy typu I i około 20 lat w cukrzycy typu II. (Sama cukrzyca kosztuje nasz narĂłd  rocznie (!!!) około 40 miliardĂłw złotych.)
   Tak twierdzą, bo tak ich uczono, a to, co ich uczono zamieniło się w instynkt, a tam, gdzie działa instynkt, rozum przystępu mieć nie moĹźe (Karol Darwin).
   W samym Centrum Ĺťywienia Optymalnego w Jastrzębiej GĂłrze wyleczono kilka tysięcy chorujących na cukrzycę typu I i typu II (z Lechem Wałęsą włącznie), a dla kolejnych ministrĂłw zdrowia, profesorĂłw i lekarzy, cukrzyca jest nadal chorobą nieuleczalną.
   „ Nawet BĂłg nie wynalazł lekarstwa na głupotę ludzką. PrzeraĹźające.” – napisał prof. Sedlak. Nie wynalazł, bo takiego lekarstwa być nie moĹźe.
   Ale jest na głupotę sposĂłb. Wielu byłych (przewaĹźnie) chorych potrafiło juĹź z tego skorzystać Nie mogą skorzystać ci do ktĂłrych „rozum przystępu mieć nie moĹźe”. Dlatego bardzo liczne choroby, ktĂłrym moĹźna zapobiec i ktĂłre prawie zawsze są moĹźliwe do wyleczenia, nadal muszą być dla większości lekarzy i chorych nieuleczalnymi.
   Zdecydowana większość lekarzy, to dobrzy ludzie, ktĂłrzy starają się pomagać chorym w miarę swoich moĹźliwości i są przekonani, Ĺźe to, co czynią jest wszystkim, co czynić mogą. Ale jak uczył Hipokrates, lekarzowi nie wolno, bez sprawdzenia odrzucać Ĺźadnej nowej metody leczenia. Bo moĹźe być bardziej skuteczna. I o to moĹźna mieć pretensje do tych lekarzy, ktĂłrzy widząc chorych wyleczonych z chorĂłb dotychczas nieuleczalnych, nie starają się zapoznać z metodą, a przewaĹźnie reagują agresją w stosunku do przewaĹźnie juĹź byłego chorego, samej metody i jej twĂłrcy.
   Dla kaĹźdej jednostki, rodziny, narodu, ludzkości najwaĹźniejszym jest utrzymanie moĹźliwie najlepszego zdrowia, sprawności fizycznej i umysłowej u kaĹźdej jednostki ludzkiej, zapobieganiu wadom wrodzonym, chorobom, kalectwu i patologicznym zachowaniom się ludzi z przestępczością, narkomanią i terroryzmem włącznie.
   Tego nie potrafią czynić ani lekarze, ani kapłani jakiejkolwiek religii, ani tak zwani politycy, czy filozofowie, tym bardziej tak zwani uczeni, ktĂłrzy przewaĹźnie są uczeni głównie tego, czego się uczyć nie powinni.
   Jak uczył twĂłrca nauki o dobrej robocie (prakseologii) prof. Tadeusz Kotarbiński – w społeczeństwie zawsze waĹźniejszym jest ten, ktĂłrego praca gdy zawiedzie spowoduje największe szkody.
   Od dawna dla społeczeństw największe szkody powoduje właśnie praca lekarzy nauczonych chorej medycyny i stosujących tę medycynę w praktyce.
   Lepiej nic nie wiedzieć, niĹź „wiedzieć” Ĺşle. NajwaĹźniejsza gałąź wiedzy, czyli nauka o faktycznych potrzebach organizmu jest najbardziej chora i wymuszając stosowanie w praktyce swoich chorych poglądĂłw, jest pierwszą przyczyną wszelkiego zła i wszelkich chorĂłb, takĹźe wojen i terroryzmu.
   To ona głównie jest przyczyną  „powszechnie wadliwej struktury i czynności mĂłzgĂłw ludzkich” o ktĂłrej jako przyczynie wszelkiego zła  pisał prof. Julian Aleksandrowicz.
   NajwaĹźniejsze jest dobre zdrowie fizyczne i umysłowe ludzi, zatem ci, ktĂłrzy potrafią o to zdrowie dbać, potrafią zapobiegać chorobom, potrafią je skutecznie leczyć, moĹźliwie szybko, moĹźliwie tanio powinni być uznani za najwaĹźniejszych i stosownie do efektĂłw swej pracy, powinni być najlepiej wynagradzani. A nie są. TakĹźe dlatego lekarze nie mogą zrozumieć mojej wiedzy, przewaĹźnie nawet nie usiłują się z nią zapoznać.
   „Jest to oznaką ospałego rozumu oczekując dobrego rozstrzygnięcia sprawy z gĂłry zakładając, po ktĂłrej ono stronie koniecznie paść powinno” – uczył mędrzec z KrĂłlewca – Kant Emanuel.
   Najlepszym jest ten lekarz, do ktĂłrego chory pacjent przychodzi tylko jeden raz: po wiedzę co powinien jeść i jak się zachowywać, aby wyleczyć się z chorĂłb, uzyskać zdrową czynność umysłu i nową, prawdziwie ludzką jakość Ĺźycia.
   Nie wszyscy chorzy, ktĂłrzy rozpoczynają ĹťO, potrafią sobie poradzić z prawidłowym stosowaniem tego Ĺźywienia. W ponad 90 miejscowościach w Polsce działają koła Optymalnych, gdzie bardziej doświadczeni i dłuĹźej stosujący Ĺťywienie Optymalne, często potrafią pomĂłc tym, ktĂłrzy dopiero zaczynają lub mają trudności z prawidłowym ułoĹźeniem swojej diety.
   JuĹź Homer pisał, Ĺźe jeden dobry lekarz jest więcej wart niĹź stu wojownikĂłw. Być moĹźe ludzie przekonają się, Ĺźe jeden dobry lekarz przynosi więcej korzyści dla narodu, niĹź 100 posłów, a przekonają się na pewno. Czym wcześniej się przekonają, tym lepiej będzie dla naszego narodu i dla ludzkości.
   Bywały w historii ludzkości okresy gdy chorĂłb, wojen i innych patologii wśrĂłd ludzi nie było. Według najstarszej księgi medycznej Żółtego Cesarza było w Chinach tak, Ĺźe ludzie płacili lekarzowi tylko wĂłwczas gdy nie chorowali.
  
„Podstawą sztuki medycznej jest umiejętność zachowania zdrowia u zdrowego człowieka” – pisał Hipokrates. Za tą właśnie umiejętność lekarze powinni być najwyĹźej wynagradzani. W przyszłości tak właśnie będzie.

                                                                          Jan Kwaśniewski