W normalnych warunkach krew nie ma moĹźliwości krzepnięcia  w naczyniach krwionośnych. Aby do tego doszło musi nastąpić uszkodzenie błony wewnętrznej oraz zatrzymanie przepływu krwi. Z wiekiem coraz częściej dochodzi jednak do defektĂłw śrĂłdbłonka, ktĂłre usposabiają do powstawania skrzepliny.
   Jest wiele czynnikĂłw, ktĂłre mogą powodować uszkodzenie ściany wewnętrznej naczyń krwionośnych. Najczęściej podawanym jest palenie papierosĂłw najrzadziej nieprawidłowe odĹźywianie, ktĂłre ma decydujący wpływ na strukturę kaĹźdej tkanki. WaĹźnym czynnikiem sprzyjającym powstawaniu zakrzepĂłw jest oczywiście zastĂłj krwi. W tętnicach ruch krwi wymuszony jest przez skĂłrcze mięśnia sercowego, ktĂłry pracuje przez cały czas. W naczyniach Ĺźylnych natomiast jest ona pompowana przez mięśnie szkieletowe. Dlatego praca kończyn poprawia w nich krążenie. Im człowiek mniej się rusza, tym trudniejszy jest odpływ krwi. Zazwyczaj ilość ruchu zmniejsza się z wiekiem.  Z powyĹźszych powodĂłw wynika, Ĺźe szczegĂłlnie naraĹźone na zakrzepy Ĺźylne kończyn dolnych będą osoby starsze oraz pacjenci unieruchomieni po złamaniach, szczegĂłlnie ci leczeni operacyjnie. Wobec tego, standardowo  w takich przypadkach podaje się leki przeciwzakrzepowe.
   NajwaĹźniejszy czynnik decydujący o wytworzeniu skrzeplizny tkwi jednak w samej krwi. Jest to tzw. układ krzepnięcia, na ktĂłry składają się komĂłrki zwane płytkami krwi – trombocyty oraz wyspecjalizowane białka osocza. Proces ten jest uruchomiany, gdy dochodzi do kontaktu z tkanką inną niĹź śrĂłdbłonek – trombocyty ulegają wtedy zlepieniu i miejsce takie pokrywa skrzep. Ilość płytek krwi ma kolosalne znaczenie w procesach krzepnięcia. Jeśli ich liczba wzrasta znacznie ponad normę, moĹźe dochodzić do samoistnego ich łączenia, czyli agregacji. Okazuje się jednak, Ĺźe trombocyty mają róşną zdolność do agregacji, a wpływa na to sposĂłb odĹźywiania. JuĹź dość dawno stwierdzono, Ĺźe zwiększa ją dieta wysokowęglowodanowa, a obniĹźa się ona ze wzrostem spoĹźycia tłuszczĂłw. Z powyĹźszych powodĂłw wynika, Ĺźe najniĹźsze ryzyko wystąpienia choroby będzie u osĂłb Ĺźywiących się optymalnie. Dostarczenie wysokowartościowych białek zapewnia prawidłową strukturę błon wewnątrz naczyń krwionośnych, a mała ilość węglowodanĂłw obniĹźa zdolność agregacji płytek. Oczywiście ludzie zdrowi poruszają się więcej, co poprawia cyrkulację krwi i nie dochodzi do zastojĂłw.
   Ĺťywienie optymalne dosyć szybko usuwa rĂłwnieĹź skutki po przebytym zapaleniu Ĺźył. Sam ostry stan, jeĹźeli wystąpi, jest jednak zbyt powaĹźny, aby mogło usunąć go przejście na dietę optymalną. Konieczne jest tutaj wdroĹźenie leczenia przeciw - zakrzepowego według wskazĂłwek lekarza. Jest to stan nagły, ktĂłry musi być traktowany radykalnie. JeĹźeli z jakiegoś powodu sytuacja taka przytrafi się optymalnym, to teĹź powinni przejść leczenie farmakologiczne.  Z własnego doświadczenia wiem jednak, Ĺźe wystarczy zastosować u nich środki znacznie słabsze niĹź heparyna. Czasem wystarczają nawet niesterydowe leki przeciwzapalne, aby uzyskać znaczną poprawę.
   U pewnego pacjenta przebywającego na turnusie w Centrum Ĺťywienia Optymalnego objawy ustąpiły po podaniu pierwszej tabletki butapirazolu (koszt leczenia był około 100 razy niĹźszy niĹź koszt postępowania standardowego). Skutki przebytego stanu zapalnego łatwo wstępują po wdroĹźeniu do leczenia prądĂłw selektywnych. W zaleĹźności od objawĂłw stosuje się serię 10 – 20 zabiegĂłw PS po 15 – 20 min. na kończyny dolne. Zazwyczaj zabiegi nie wymagają powtarzania. Stanem nieodwracalnym moĹźe być jedynie sytuacja, gdy uszkodzeniu uległy zastawki Ĺźylne i w skutek powstałych blizn nie spełniają swej funkcji. Tutaj konieczne będzie leczenie operacyjne.                                                        

                                                             lek. med. Przemysław Pala