Z powodu zagroĹźenia dla ludzkości jakim jest WZW typu B, Światowa Organizacja Zdrowia obecnie stawia sobie za cel jej wyeliminowanie za pomocą szczepień ochronnych, jak to czyniono z ospą prawdziwą, ktĂłrej wirus został usunięty ze środowiska naturalnego. Wprowadzono obowiązkowe szczepienie juĹź od pierwszego roku Ĺźycia wszystkich ludzi w krajach europejskich, problemem pozostają jednak nadal państwa afrykańskie, gdzie daleko jest jeszcze do powszechnej profilaktyki. Pełne zwycięstwo z wirusem na obecnym etapie nie wydaje się jednak moĹźliwe, poniewaĹź szczepionki nie dają 100% odporności i trzeba je powtarzać co kilka lat. WśrĂłd pracownikĂłw słuĹźby zdrowia szczepionki stosuje się powszechnie od lat, a mimo to, jest to nadal najbardziej naraĹźona grupa zawodowa. Tak więc chorują zarĂłwno nie szczepieni jak  i szczepieni, choć Ci ostatni znacznie rzadziej. Interesującym faktem jest rĂłwnieĹź to, Ĺźe duĹźy odsetek osĂłb zaraĹźonych nie ma Ĺźadnych objawĂłw chorobowych, mimo obecności wirusa we krwi. O zakaĹźeniu dowiadują się np. w wyniku przypadkowej kontroli. MoĹźe się rĂłwnieĹź okazać, Ĺźe pracownicy szpitali częściej mają rozpoznane zakaĹźenie, ze względu na lepszą dostępność do diagnostyki.
   Odpowiedzi na pytanie dlaczego jedni chorują mimo szczepienia, a inni nie zapadają na objawowe WZW przy obecności wirusa wydaje się pozornie trudna, a w rzeczywistości nie jest to jednak niewytłumaczalne. Wszystko zaleĹźy od odporności organizmu, a to – od jakości odĹźywienia. Osoby dobrze odĹźywione znacznie rzadziej zapadają na choroby zakaĹşne niĹź ludzie nieodĹźywieni. Wystarczy przypomnieć, Ĺźe dla więźniĂłw obozĂłw koncentracyjnych śmiertelna była nawet czerwonka. WśrĂłd najwaĹźniejszych składnikĂłw odĹźywczych odpowiedzialnych za odporność na czele postawić naleĹźy wysoko wartościowe białka zwierzęce oraz odpowiednie zaopatrzenie w energię, a najlepsza pochodzi z tłuszczĂłw nasyconych. Mikroelementy, witaminy czy czynne substancje biologiczne mają znaczenie pośrednie. PoniewaĹź Ĺźywienie optymalne zapewnia bardzo dobre pokrycie zapotrzebowania na energię i białko, to osoby stosujące je są mało podatne na infekcje, stąd ryzyko wystąpienia WZW jest u nich znacznie niĹźsze.
   Osoby, u ktĂłrych zdiagnozowano chorobę, mogą oczywiście rozpocząć Ĺźywienie optymalne, mimo Ĺźe jest ono odwrotnością zalecanej diety. Ta opiera się głównie na węglowodanach i niskowartościowym białku. ZarĂłwno cukry jak i aminokwasy muszą być przetworzone przez komĂłrki wątroby, co przy obecności wirusa jest dla nich dodatkowym obciążeniem, natomiast niedobĂłr róşnych białek w poĹźywieniu uniemoĹźliwia regenerację narządu.
   Diety niskoenergetyczne powodują dodatkowo ogĂłlne osłabienie chorych. Nie pomaga to w odzyskaniu zdrowia. Wprowadzenie Ĺźywienia optymalnego nie spowoduje oczywiście zniszczenia wirusa, ale uniemoĹźliwi organizmowi uruchomienie mechanizmĂłw obronnych oraz stworzy moĹźliwość regeneracji uszkodzonych komĂłrek wątrobowych. Patomechanizm choroby polega na tym, Ĺźe wirus, rozmnaĹźając się, niszczy komĂłrkę i atakuje następną. W tym czasie dochodzi do odbudowy miąższu przez nowe komĂłrki. JeĹźeli procesy niszczenia przewaĹźają nad regeneracyjnymi, dochodzi do stopniowego obumierania narządu. U stosujących dietę optymalną nie następuje jednak zniszczenie wątroby, poniewaĹź istnieją zasoby do jej przebudowy. RĂłwnowaga między tymi procesami umoĹźliwia prawidłowe funkcjonowanie tego gruczołu przez wiele lat, mimo obecności wirusa.
   Przez wielu lekarzy w leczeniu choroby zalecane jest wyeliminowanie z diety tłuszczĂłw zwierzęcych, co jest zaleceniem błędnym. Same tłuszcze nie są przez ten narząd przetwarzane, co odciąża jego pracę, a pobudza spływ żółci, co jest zjawiskiem korzystnym, poniewaĹź zmniejsza się ciśnienie w drogach żółciowych.

                                                                        lek. med. Przemysław Pala