T.K.

Ciechocinek 1989.07.15

 Przyczynowe leczenie choroby Buergera.
(Akademia Zdrowia Arkadia. Dyrektor: lek. med. Jan Kwaśniewski.)

 Słowa kluczowe: choroba Buergera jest uleczalna.

    Naczelną przyczyną choroby Buergera jest określony skład diety, wymuszający przewagę układu sympatycznego, szczegĂłlnie w części unerwiającej naczynia tętnicze kończyn. NiedoĹźywienie tkanek obwodowych spowodowane stanami kurczowymi tętnic wymusza wytwarzanie autoantygenĂłw przez komĂłrki ścian tętnic, co z kolei wymusza powstawanie autoprzeciwciał skierowanych przeciwko białkom naczyń tętniczych. Efektem reakcji antygen-przeciwciało są stany zapalne i zarastanie tętnic.

   Choroba Buergera jest chorobą z autoagresji, podobnie jak gościec przewlekły postępujący, choroba Bechterewa, sklerodermia, guzkowate zapalenie tętnic, stwardnienie rozsiane, czy boczne zanikowe. Wszystkie te choroby zaliczane są do tak zwanych zespołów antymiaĹźdĹźycowych, wszystkie spowodowane są podobnym składem diety, znacznie róşniącym się od diety miaĹźdĹźycowej. Powstawanie takiej czy innej choroby z zespołów antymiaĹźdĹźycowych zaleĹźy od tego, czy określony skład diety u określonego osobnika zmusza do buntu (wytwarzania autoantygenĂłw) komĂłrki ścian tętnic, skĂłry, tkanki łącznej, czy rdzenia kręgowego.

   Palenie tytoniu w dawce pobudzającej układ sympatyczny (10-20 papierosĂłw na dobę) zwiększa stany kurczowe tętnic i zmienia skład diety palacza w kierunku przyspieszającym postępy choroby.

   Dieta stosowana w szpitalach jest szkodliwą dla chorych na chorobę Buergera  i dla chorych na choroby zaliczane do zespołów antymiaĹźdĹźycowych. Wszyscy chorujący na chorobę Buergera pod wpływem stresu zmniejszają ilość spoĹźywanych pokarmĂłw w ogĂłle (w kaloriach) i zmieniają podświadomie skład diety w kierunku przyspieszającym postępy choroby. Przyczyną takiej reakcji na stres jest określony skład diety. Palenie tytoniu, dieta szpitalna i stres szpitalny u chorych na chorobę Buergera powodują, Ĺźe większość chorych opuszcza szpital z bardziej zaawansowaną chorobą niĹź w dniu przyjęcia do szpitala. Obserwowana  czasem, u chorych na chorobę Buergera, przejściowa poprawa stanu zdrowia spowodowana jest przypadkową, korzystną zmianą diety i nie ma bezpośredniego związku z leczeniem. Sympatectomia moĹźe, ale nie musi wpłynąć korzystnie na skład diety chorego i tylko na tej drodze moĹźe spowodować poprawę stanu zdrowia.

   Przyczynowe leczenie choroby Buergera polega na radykalnej zmianie diety. Najszybciej choroba Buergera ustępuje po wprowadzeniu Ĺźywienia optymalnego, w ktĂłrym na 1g białka o najwyĹźszej wartości biologicznej przypada 3-4g tłuszczĂłw zwierzęcych i poniĹźej 0.6g węglowodanĂłw.

   Najlepszym objawowym i częściowo przyczynowym leczeniem choroby Buergera jest stosowanie prądĂłw selektywnych PS, pobudzających układ parasympatyczny i rozszerzających trwale naczynia tętnicze  w obszarze na ktĂłry są stosowane. Prądy selektywne rozszerzając naczynia tętnicze i zwiększając utratę ciepła przez organizm pośrednio wymuszają korzystną zmianę diety. Same prądy selektywne rĂłwnieĹź poprawiają stan zdrowia chorych w kaĹźdym przypadku. Samo Ĺźywienie optymalne leczy przyczynowo chorobę. Skojarzone leczenie Ĺźywieniem optymalnym i prądami selektywnymi najszybciej powoduje ustąpienie choroby.

   W Akademii Zdrowia Arkadia przebywało na turnusach dwutygodniowych 53 chorych na chorobę Buergera (10-K i 43-M), w wieku średnio 34 lat (od 21 do 47 lat), chorujących średnio 10,2 lat (od 6 miesięcy do 21 lat).

   Stan większości chorych był ciężki, lub bardzo ciężki. Po amputacji 1 kończyny było 16 osĂłb, po amputacji palcĂłw 9 od 1 do 5 było 15 osĂłb, po sympatektomiach (od 1 do 4) było 37 osĂłb.

Owrzodzenia palców, stóp, podudzi, kikutów pooperacyjnych występowały u 41 osób.

   BĂłle spoczynkowe występowały (od miesiąca do 4 lat) u 36 chorych. Na 53 chorych, ktĂłrzy teoretycznie powinni mieć 106 zdrowych kończyn dolnych, tylko 29 kończyn nadawało się do wykonania prĂłby wysiłkowej.

   U chorych stosowano standardowe Ĺźywienie optymalne i prądy selektywne PS. Przy zmianach chorobowych w kończynach dolnych elektrody układano pod stopy, lub stopę przy jednej kończynie i w okolicy lędĹşwiowej. Przy zmianach chorobowych w kończynach gĂłrnych elektrody układano pod dłonie. KaĹźdy pacjent otrzymywał 12 zabiegĂłw, po 20 minut, przy szczytowym natężeniu prądu, zawsze zaleĹźnym od indywidualnego odczucia chorego , w granicach 10-40 mA.

  Wyniki:

   BĂłle spoczynkowe kończyn występujące u 36 chorych ustąpiły u 25 w okresie 1-12 dni (średnio 7 dni), u pozostałych 11 zmniejszyły się znacznie. W okresie pobytu stwierdzono wygojenie owrzodzeń  u 5 chorych, u pozostałych owrzodzenia wyraĹşnie zaczęły się goić. Szybko ustępowały obrzęki, sinica i zmiany troficzne skĂłry.

   U 8 chorych objawy chromania ustąpiły, u 12 dystans chromania wydłuĹźył się średnio o 1100%.

   U pozostałych chorych dystansu chromania nie mierzono, ze względu na bĂłle spoczynkowe, duĹźe owrzodzenia lub brak kończyn.

   U części chorych stosowano prĂłbę wysiłkową (Kwaśniewskiego) według następujących zasad: chory staje na 1 nodze, opierając się rękoma o ścianę i w tempie około 1 raz na sekundę wspina się na palce tyle razy, ile potrafi. Badający mierzy ilość powtĂłrzeń i czas trwania bĂłlu mięśni po wysiłku.

   Młodzi, zdrowi, wytrenowani mężczyĹşni podnoszą się na palce 1 nogi średnio 41 razy, a czas trwania bĂłlu mięśni po wysiłku wynosi poniĹźej 10 sekund.

   U chorych wyleczonych  z choroby Buergera, po kilku miesiącach spotykałem osobnikĂłw potrafiących wspiąć się na palce 150 i więcej razy, bez bĂłlu mięśni po wysiłku.

   Zwiększenie liczby wspięć na palce po leczeniu świadczy o wzroście siły mięśni, a pośrednio o poprawie ukrwienia. SkrĂłcenie czasu trwania bĂłlu mięśni po wysiłku świadczy głównie o poprawie ukrwienia tętniczego. PrĂłba jest prosta, mało męcząca dla chorego, bezpieczna i tania. SkrĂłcenie czasu trwania bĂłlu mięśni o 100% świadczy o poprawie ukrwienia tętniczego kończyny o około 80%. Pozostałe 20% moĹźe wynikać ze zmian w przemianie materii mięśni spowodowanej dietą optymalną.

   Ilość wspięć na palce 29 kończyn dolnych w dniu przyjęcia wynosiła średnio 26,5 razy, a w 12 i 13 dniu pobytu średnio 38.6 razy, co świadczy o wzroście siły mięśni w tym okresie o 45%.

   Czas trwania bĂłlu mięśni po wysiłku wynosił przy przyjęciu średnio 35,2 sek., a w 12-13 dniu pobytu 11,5 sek. Czas trwania bĂłlu mięśni skrĂłcił się o ponad 300%, a ukrwienie tętnicze poprawiło się średnio o około 240%.

„ Gdybym wiedział, Ĺźe taki doktor Kwaśniewski istnieje, to miałbym obie nogi i Ĺźyłbym jak człowiek” – napisał chory wyleczony z choroby Buergera.

We wczesnym okresie choroba Buergera jest uleczalna okresie kilku tygodni. U chorych z rozległymi owrzodzeniami, bólami spoczynkowymi, obrzękami, ropieniem ran, rozległymi zmianami troficznymi skóry czasokres leczenia przedłuża się do kilku miesięcy, ale i w tych przypadkach prawie pewnym jest czynnościowe wyleczenie. Po koresie 2 miesięcy żywienia optymalnego spotykałem wyleczenie owrzodzeń na 8 palcach dłoni i przywrócenie pełnej zdolności rąk (i chorej) do pracy.

   Dalsze stosowanie Ĺźywienia optymalnego w warunkach domowych uniemoĹźliwia nawrĂłt choroby.

Wnioski:

1. Przyczyną naczelną choroby Buergera jest określony, niekorzystny skład diety.
2. Żywienie optymalne jest leczeniem przyczynowym w chorobie Buergera; działa skutecznie w każdym przypadku.
3. Prądy selektywne PS są najlepszym objawowym sposobem leczenia choroby Buergera ; działają skutecznie w każdym przypadku.
4. Przyczynowe wyleczenie chorych na chorobę Buergera spowoduje znaczne zmniejszenie niepotrzebnych cierpień ludzkich, zapobieganie powstawaniu inwalidztwa u wielu ludzi, przywróci zdolność do pracy wielu obecnym inwalidom, odciąży służbę zdrowia, spowoduje korzyści rzędu kilkuset miliardów rocznie.

                                                      lek. med. Jan Kwaśniewski.