T.K.

Ciechocinek 1989.07.30.

 Przyczynowe leczenie chorĂłb serca.
(Akademia Zdrowia Arkadia. Dyrektor: lek. med. Jan Kwaśniewski)

 Słowa kluczowe: najczęściej spotykane choroby serca są uleczalne.

   Naczelną przyczyną chorĂłb serca (miokardiopathia przerostowa, zespół hiperkinetycznego serca, choroba wieńcowa, miaĹźdĹźyca naczyń wieńcowych, niewydolność krążenia, serce „sportowca”) jest nieprawidłowy skład diety.

   U zwierząt i człowieka serce pracuje na tym paliwie, jakie otrzymuje. Organizm dostarcza takie ĹşrĂłdła energii dla serca, jakimi dysponuje. U zwierząt trawoĹźernych serca są duĹźe, mało wydajne, poniewaĹź organizm zwierzęcia trawoĹźernego dostarcza dla serca tylko to, co moĹźe w poĹźywieniu otrzymać. A otrzymuje składniki budulcowe niskiej wartości i niskiej wartości ĹşrĂłdła energii. U zwierząt trawoĹźernych węglowodany dostarczają część energii dla serca, ale nie nadają się one przy bardziej intensywnej pracy serca podczas większego wysiłku. Zwierzęta trawoĹźerne przy większym wysiłku uruchamiają dal potrzeb serca wolne kwasy tłuszczowe. Rezerwy kwasĂłw tłuszczowych są niewielkie i nie wystarczają na długo. Dlatego zawały serca (bez miaĹźdĹźycy) są często spotykane u trawoĹźernych. Co drugi zając złapany  w sieć ma stan przedzawałowy, co siĂłdmy ginie z powodu zawału. Co druga sarna schwytana ginie z powodu zawału.

   W warunkach naturalnych wśrĂłd drapieĹźnikĂłw zawały nie zdarzają się, podobnie nie ma zawałów i innych chorĂłb serca u EskimosĂłw, MasajĂłw, HunzĂłw, długowiecznych mieszkańcĂłw Jakucji, Gruzji, AzerbejdĹźanu, czy pasterzy w Bułgarii.

   Wielkość serca u zwierząt i człowieka zaleĹźy od składu diety. Sportowcy o największych osiągnięciach 9przed erą dopingu) mięli znacznie mniejsze serca niĹź przeciętnie, a sportowcy u ktĂłrych spotykano serca „sportowca” nigdy nie osiągali większych wynikĂłw i szybko przestawali być sportowcami.

   W doświadczeniu wykonanym na szczurach stwierdziłem, Ĺźe szczury karmione w sposĂłb optymalny miały serca o średniej wadze 2 g/kg masy ciała, szczury na diecie hodowlanej 3,2 g, na diecie „dobrze odĹźywionych” ludzi 3,7 g.

       Jedno jest pewne. Ani glukoza, ani miĂłd, ani inne węglowodany nie nadają się jako ĹşrĂłdło energii dla serca człowieka. Serce człowieka spalając tylko węglowodany, przy zuĹźyciu całego tlenu dostarczanego dla serca na cele energetyczne, moĹźe uzyskać poniĹźej 20% energii zuĹźywanej na pracę. A gdzie reszta ?.

   Serce zmuszone składem diety do spalania węglowodanĂłw w cyklu heksozowym znacznie przerasta, a właściciel takiego serca choruje na miokardiopatię przerostową.

   Serce zmuszone do korzystania w szerszym zakresie z wolnych kwasĂłw tłuszczowych jest kwalifikowane u młodych jako zespół hiperkinetycznego serca, u starszych jako choroba wieńcowa.

   Gdy serce jest zmuszone do uzyskiwania części energii z beztlenowej przemiany kwasu pirogronowego na mlekowy, to właściciel takiego serca jest chory na chorobę wieńcową.

   Serce „sportowca” u młodszych i niewydolność krążenia u starszych są skutkiem uruchomienia cyklu pentozowego w sercu, a miaĹźdĹźyca naczyń wieńcowych jest skutkiem przetwarzania glukozy w cyklu pentozowym w komĂłrkach tętnic wieńcowych.

   Nie ma takich paliw w poĹźywieniu, ktĂłre nadają się dla serca człowieka. Wolne kwasy tłuszczowe, nasycone, o długich łańcuchach, będące teoretycznie najlepszym paliwem otrzymywanym w poĹźywieniu, dla człowieka, ktĂłry chce mieć zdrowe i sprawne serce, rĂłwnieĹź nie nadają się jako podstawowe ĹşrĂłdło energii dla serca.

   Do sprawnej czynności serca zaleĹźy Ĺźycie wszystkich tkanek w organizmie. Dlatego szereg tkanek pracuje na rzecz serca dostarczając dla jego potrzeb gotowe związki energetyczne, ktĂłrych serce nie musi spalać, a pobiera zawartą w nich energię. Pełny wyciąg lipidowy osocza krwi jest znacznie lepszym ĹşrĂłdłem energii dla serca, niĹź teoretycznie najlepsze wolne kwasy tłuszczowe. Ale głównym ĹşrĂłdłem energii dla serca (i mĂłzgu człowieka optymalnie Ĺźywionego) jest ATP dostarczane przez krwinki czerwone. Po pobraniu energii krwinki są odsyłane do powtĂłrnego „naładowania” w ATP do wątroby, ćwiczonych odpoczywających mięśni, czy zmuszonej do pracy skĂłry (natryski, masaĹźe, nacierania), czy wreszcie innych tkanek, ktĂłre dysponują rezerwami energii.

   Serce nie pracuje na lekach. Leki czasem mogą poprawić ukrwienie mięśnia sercowego, zablokować spalanie mniej wydajnych paliw w sercu, wpłynąć na przemianę materii w sercu, pobudzić wytwarzanie tlenu (z glukozy) w mięśniu sercowym, ale odbywa się to zawsze kosztem reszty organizmu. Leki działają jak urzędnik, ktĂłry jednemu weĹşmie, drugiemu da, ale nie robi tego darmo. Organizm, jako całość, zawsze na tym traci.

   Przyczynowe leczenie chorĂłb serca polega na wprowadzeniu Ĺźywienia optymalnego, w ktĂłrym na 1 g białka o wysokiej wartości biologicznej przypada 3-4 g tłuszczĂłw zwierzęcych i poniĹźej 0,6 g węglowodanĂłw.

   Ĺťywienie optymalne nie obciąża wątroby, stąd moĹźe ona szybko wytwarzać czystą energię dla potrzeb serca. Ĺťywienie optymalne najszybciej powoduje ustąpienie chorĂłb przewodu pokarmowego (choroba wrzodowa, nadkwasota, zapalenie jelit, choroby wątroby i trzustki) w następnej kolejności poprawia się czynność mĂłzgu i serca. Poprawa wydolności serca następuje w okresie kilku dni, rĂłwnie szybko ustępuje niewydolność wieńcowa.

   W Akademii Zdrowia Arkadia przebywało 293 osoby chore na choroby serca (M-131 i K-162). Ze względu na pewne, istotne róşnice związane z płcią  uzyskane wyniki przedstawiono oddzielnie dla mężczyzn i oddzielnie dla kobiet.

   U chorych stosowano Ĺźywienie optymalne. U chorych na niewydolność wieńcową stosowano ponadto prądy selektywne PS na kończyny gĂłrne, obejmujące swym działaniem serce.

   U chorych na miaĹźdĹźycę kończyn dolnych, leczonych prądami selektywnymi PS stosowanymi na kończyny dolne, chorujących ponadto na chorobę wieńcową, zawsze stosowano prądy PS na kończyny gĂłrne, dla ochrony serca przed moĹźliwością wystąpienia zespołu podkradania.

   Średni wiek mężczyzn chorych na choroby serca wynosił 58,4 lat (od 38 do 85 lat). Po zawale było 50 chorych, w tym po 2 zawałach – 5, po 3 zawałach – 2. Średni wiek wystąpienia pierwszego zawału wynosił 49,8 lat (od 27 do 71 lat). Na niewydolność wieńcową chorowało 111 mężczyzn, na niewydolność krążenia 48, wady serca – 2.

   Najczęściej spotykane choroby towarzyszące: miaĹźdĹźyca tętnic kończyn – 75, otyłość – 65, nadciśnienie – 54, choroba zwyrodnieniowa stawĂłw kończyn i kręgosłupa – 37, po wylewie – 20, cukrzyca – 17, neurastenia – 13, choroba wrzodowa – 7, ciężka miaĹźdĹźyca tętnic mĂłzgu – 6, astma – 3, rak – 2, GPP – 2.

Systematycznie przyjmowało róşne leki (do 30 tabletek na dobę) – 103, okresowo – 21, bez lekĂłw – 7.

   SpośrĂłd 162 kobiet na niewydolność wieńcową chorowało 122, na niewydolność krążenia -80, wady serca – 4 , miokardiopatia przerostowa – 1.

   Po zawale było tylko 12 kobiet, w tym po dwĂłch zawałach – 1. Średni wiek pierwszego zawału wynosił 40 lat (od 21 do 65 lat).

   Systematycznie przyjmowało róşne leki 140 kobiet, okresowo – 15, bez lekĂłw – 7. NajwyĹźsza dawka lekĂłw to 45 i 60 tabletek na dobę.

   Stan większości chorych był ciężki: utrwalone migotanie przedsionkĂłw, inne zaburzenia rytmu z duĹźym deficytem tętna, zastoinowa wątroba, duĹźe obrzęki kończyn dolnych, puchlina brzuszna.

Większość chorych na chorobę wieńcową przyjmowała nitraty i inne leki, w pojed. Przypadkach do 20 tabletek nitrogliceryny na dobę.

W koniecznych przypadkach, zwłaszcza w początkowym okresie pobytu stosowano, w ograniczonym zakresie leczenie farmakologiczne. Glikozydy nasercowe utrzymano lub podano u 47 chorych, nitraty u 21, beta blokery i inne leki przeciwarytmiczne u 17.

   Uzyskane wyniki:

Na 233 chorych na niewydolność wieńcową objawy niewydolności ustąpiły u 206 chorych, zmniejszyły się znacznie u 27.

Na 128 chorych z niewydolnością krążenia, objawy niewydolności ustąpiły u 113, zmniejszyły się u 15.

   Obserwowano ustąpienie utrwalonego migotania przedsionkĂłw, często innych zaburzeń rytmu, obrzękĂłw kończyn dolnych, szczegĂłlnie szybko ustępowała konieczność oddawania moczu w nocy.

   Poprawa wydolności serca i całego organizmu była szybka i duĹźa. U chorych z nadwagą średni spadek wagi w okresie 12 dni wynosił 3,6 kg (od 1 do 11 kg). Spadek wagi w poszczegĂłlnych przypadkach przekraczający 5 kg, wynikał częściowo z odwodnienia organizmu w wyniku poprawy wydolności serca.

   Dalsze stosowanie Ĺźywienia optymalnego w warunkach domowych zabezpiecza chorego przed nawrotem niewydolności wieńcowej i niewydolności krążenia, powoduje dalszą poprawę stanu zdrowia.

Wnioski:

1. Przyczyną naczelną  najczęściej spotykanych chorĂłb serca jest niekorzystne odĹźywianie.
2. Żywienie optymalne jest leczeniem przyczynowym w chorobach serca. Stosowane systematycznie chroni przed zachorowaniem na chorobę wieńcową, niewydolność krążenia, miażdżycę naczyń wieńcowych, zawałem, miokardiopatią przerostową.
3. Prądy selektywne PS stosowane w niewydolności wieńcowej są dobrym leczeniem objawowym, usuwającym niekorzystną dla serca przewagę układu sympatycznego, spotykaną w niewydolności wieńcowej.

                                         lek. med. Jan Kwaśniewski.